Таянып тығыр, тарылмасын жер,

Жігері тасып, дамылдасын - дер.

Шалынбасын - дер, енді тік тұрып,

Бауырдың тауы шағылмасын - дер.

Іңкәр көңілдің емін білетін,

Шабандағанымды тебіндіретін.

Биязы мінез бір қызды көрсе,

Сыртымнан маған теліп жүретін.

Қарқылдып күліп, «әпендім» - дейтін,

Жынына тисем «Әкеңнің» - дейтін.

Жұлдызды белбеу беліме тағып,

Әскерден саған әкелдім дейтін.

Ақылын жаным керек ететін,

Атымды естіп елең ететін.

Есіме салып ескерте беретін,

Інінің жолы бөлек екенін.

Ізгілік жолын таңдасын - дейтін,

Қатерді бұрын аңдасын - дейтін.

Өнерін маған өнеге тұтып,

Жала-жамандыққа бармасын - дейтін.

Алдына барсаң, кісіліктенбейтін.

Шешеміз бәрін түсінікпен - дейтін.

Бітпеген екен бір ісің бала,

Бұл ісің шала, пісіріп кел - дейтін.

Жақсымен тапсын үйлесім - дейтін,

Жаманға жебе түйресін – дейтін.

Ұқтырып, өмір – күрес екенін,

Жауырың жерге тимесін – дейтін.

Жырымды менің жаттаған аға,

Жеңгеме мені мақтаған – аға.

Мейіріңді жылы сағынып жүрмін,

Ауылға ертең аттанам аға.